PORTUGUÊS do DIA a DIA de A a Z – Acento diferencial

256 views


● Acento diferencial.
A) O acento diferencial pelo acento gráfico (de intensidade) deixa de existir (agudo ou circunflexo) nas palavras homógrafas paroxítonas. Exemplos:
1) coa, coas (verbo coar e subst.: coação, ato de coar) 2) para (verbo parar)  para ( preposição);
3) pela, pelas (v. pelar e substantivo: jogo, bola de   borracha, ato de pelar) ≠ pela(s){ comb. per + la(s) };
4) pelo (v. pelar), ≠ pelo ( comb. de per + lo); 4) pelo, pelos(subst.: cabelo, fio delgado) ≠ pelo {comb. de per + lo(s)};
5) pera ( subst.: fruta, interruptor elétrico ); pera (subst.: usada no composto pêra-fita: grande pedra fincada no chão; monumento de pedra) ≠ pera ( prep. arcaica, ainda de uso oral popular );
6) pero (subst.:fruta; variedade de maçã; nome dado aos portugueses pelos índios) ≠ pero (conjunção antiga);
7) pola, polas (subst.: sova, pancadaria) ≠ pola, polas {forma antiga de por + la(s) };
8) pola, polas (subst.: broto, galho pequeno) ≠ pola, polas { formas antigas de por + la(s) };
9) polo, polos ( subst.: extremidade, jogo) ≠ polo, polos1 {formas antigas de por + lo(s) };
10) polo, polos (subst.: gavião pequeno) ≠ polo, polos {forma antiga de por + lo(s) }.
EXCEÇÕES: 1) pôde (v. poder, pret. perf..) ≠ pode (v. pres. ind.); 2) pôr (v.) ≠ por (preposição).
CUIDADO! Os monossílabos ás (tônico, carta de baralho) ≠ as (artigo plural, átono) e más (advérbio, singular de má) ≠ mas(conjunção) se incluem ao grupo dos monossílabos tônicos, portanto não entram na regra das paroxítonas.
B) O acento diferencial morfológico é o que distingue a terceira pessoa do plural dos verbos ter e vir (e seus derivados) da terceira pessoa do singular. Exemplos:
1) ele tem ≠ eles têm;
2) ele vem ≠ eles vêm;
3) ele detém ≠ eles detêm; 4) ele provém ≠ eles provêm.
ATENÇÃO! Nas formas verbais em que acrescenta um pronome oblíquo (ver colocação de pronomes), deve-se ignorar o pronome e enquadrá-las normalmente às regras de acentuação. Exemplo:
1) Fi-lo (não acentuado); escrevê-lo; fá-lo-íamos (com dois acentos); pô-lo-ia; esperá-lo-íamos; amá-la-íeis; fá-lo-ás; pô-lo.
C) O acento diferencial de timbre foi abolido na Reforma Ortográfica desde 1971, com exceção da forma verbal pôde, já explicado e exemplificado no acento diferencial de intensidade.

Você também pode gostar

Este site usa cookies para melhorar sua experiência. Vamos supor que você está bem com isso, mas você pode optar por sair, se desejar. Aceitar Leia mais